Maciej Kaziński

Wyróżniony w jesieni 2008 za organizowanie corocznych Festiwali „Pieśń Naszych Korzeni” w Jarosławiu.
P. Maciej Kaziński, muzyk, kompozytor, współtwórca Scholi Teatru Węgajty i wieloletni organizator  corocznych festiwali „Muzyki Naszych Korzeni” w Jarosławiu.
Pan Maciej Kaziński, 1992 współpracował z Marcinem Bornusem-Szczycińskim dyrektorem artystycznym festiwali muzyki dawnej w Starym Sączu. Tam wspólnie stworzyli formułę festiwali – spotkania, debaty i warsztaty. Projekt ten przerósł ich oczekiwania. Stary Sącz nie był wstanie zapewnić bazy noclegowej stale rosnącej ilości osób przyjeżdżających na festiwal.
Zainteresowany chorałem gregoriańskim duszpasterz młodzieży z Jarosławia, o. Wojciech Gołaski OP, zaproponował na kontynuację festiwalu właśnie to miasto.

Jarosław ma ogromną tradycję jarmarków, bo taką nazwę w średniowieczu nosiły festiwale muzyczne, właśnie chórów gregoriańskich, a dawna wielokulturowość, stwarza teraz ogromny potencjał do realizacji zamierzeń organizatorów. Był to potencjał uśpiony w kościołach i klasztorach z organami, i emporami dla muzyków.
Festiwal zaczął się rozrastać, a że miał na celu spełniać założenia edukacyjne, w 1995 roku powołano Stowarzyszenia „Muzyka Dawna w Jarosławiu”. Głównym prowadzącym był już p. Maciej Kaziński, prezesem Marcin Bornus-Szczyciński.
To była profesjonalna kadra – zarząd stowarzyszenia tworzą wolontariusze, młodzież szkół licealnych!
Od 2006 roku p. Maciej jest dyrektorem artystycznym Festiwalu, a w zarządzie jest nadal młodzież.
Muzyków sprowadza p. Maciek z całego świata, przyjeżdżają wspaniali wykonawcy grający na instrumentach dawnych i współczesnych, wybitni śpiewacy, wykonujący utwory, które komercyjnych odbiorców na salach koncertowych mało interesują.
W tym dawnym tyglu wielu kultur, pojawia się muzyka  polska, żydowska, rosyjska, ukraińska, perska, grecka, czy też z Uzbekistanu. Festiwal trwa tydzień i stwarza możliwość wzajemnego poznawania się muzyków. Dostępne dla wszystkich chętnych są debaty, seminaria, spotkania i warsztaty. Są również organizowane koncerty niejako „koło” festiwalu, występują na nich młodzi ludzie, często uczniowie, którzy mają możność konfrontacji swego repertuaru i wykonania z tymi wielkimi, ale dostępnymi artystami.
Muzycy mieszkają w opactwie ss. Benedyktynek, jest tam do dyspozycji ponad 40 cel przystosowanych dla potrzeb hotelowych. Wszystkie bursy i hotele są wypełnione miłośnikami z całej Polski. Jest to niewątpliwie promocja i zarobek dla miasta.
W zasadzie jedynym dorosłym prowadzącym jest p. Maciek, który zawiaduje rzeszą wolontariuszy, bo to na nich spoczywa wielka praca organizacyjna. Drukowanie programów, plakatów, zaproszeń, zapewnianie noclegów itp. Młodzieżowy, wolontariacki zarząd często się zmienia. Młodzież po maturze wyjeżdża na studia, ale przychodzą następni, często z rodziny. Obsługą organizacyjną festiwalu w dużym stopniu, zajmują się uczniowie szkół średnich, około 70 osób. Jedynym zatrudnionym i to na pół etatu jest student, na urlopie dziekańskim.
Dzięki festiwalom, ożywia się miasto, kształtują się gusty muzycznie, młodzież uczy  się odpowiedzialności, rozbudzają się ambicje.
Na to przedsięwzięcie finanse organizowane są cały rok, co roku wysyłane są pisma do potencjalnych sponsorów takich jak: Urząd Miasta Jarosławia, Ministerstwo Kultury, Urząd Marszałkowski, Polskie Radio i instytucje z krajów zapraszanych artystów.
P. Maciej Kaziński działa i w Węgajtach, gdzie od 1994 r. w ramach Stowarzyszenia Teatr Wiejski „Węgajty” i Centrum Edukacji i Inicjatyw Społecznych w Olsztynie, współtworzył i nadal prowadzi Scholę. Schola od 1996 roku realizuje projekt „Międzynarodowe Spotkania, Dramat i Liturgia”, którego założeniem jest m.in. opracowanie i wystawianie średniowiecznych dramatów liturgicznych oraz włączanie ich w całoroczny cykl liturgii.
Schola podczas wypraw i rekonesansów przeprowadziła wiele badań, nad tradycją pieśni                    i obrzędów pra-liturgicznych z początku XIII wieku zakonów żebraczych. Pieśni te zachowane zostały dzięki działalności Bractw Śpiewaczych.
P. Maciej prowadzi również Dom Tańca – jest to węgajcki program tańców instrumentalnych, jest to cykl warsztatów inicjujące świeckie aspekty archaicznych kultur.
Tych programów i projektów jest bardzo dużo, trudno byłoby opisać.
P. Maciej Kaziński jest motorem, pomysłodawcą, organizatorem i często wykonawcą.

Anna Laddy Widajewicz